Η θεραπεία του παχέως εντέρου είναι μια πανάρχαια μέθοδος θεραπείας. Ο πατέρας της ιατρικής ο Ιπποκράτης εδώ και 2500 χρόνια ήταν ο πρώτος που είπε ότι
« Όλες οι ασθένειες προέρχονται από το έντερο»
γι’ αυτό τον λόγο πρότεινε ειδική διατροφή και καθαρμούς σώματος για πρόληψη και για θεραπεία. Στα Ασκληπιεία, που ήταν τα νοσοκομεία της εποχής εκείνης πριν την έναρξη της θεραπείας, έκαναν στους ασθενείς κλύσματα με ή χωρίς βότανα για τον καθαρισμό του παχέως εντέρου.
Κλύσματα καταγράφηκαν ήδη και το 1.500 π.Χ. στο «Πάπυρο Έβερ» και στα αρχαία έγγραφα της αιγυπτιακής ιατρικής, αλλά και οι Κινέζοι τα χρησιμοποιούσαν πολύ πριν από τότε. Το ίδιο έκανε και η Ayurvedic Ιατρική στην Ινδία. Ο Γαληνός και ο Pare προτείνουν επίσης τη χρήση της θεραπείας με κλύσμα. Σε αυτές τις παλιές εποχές οι άνθρωποι έκαναν θεραπείες με κλύσμα σε μια λίμνη ή ποτάμι, χρησιμοποιώντας ένα κούφιο καλάμι για να επιτρέπει στο νερό να ρέει μέσα στον πρωκτό.
Στα πρώτα χρόνια στην Αμερική τα κλύσματα ήταν μια ευρέως χρησιμοποιούμενη διαδικασία για να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας . Για παράδειγμα, στην εκστρατεία του Λιούις και Κλαρκ ο γιατρός έδινε εντολή για κλύσματα σε περιπτώσεις πυρετού και ασθένειας. Οι παππούδες και προ-παππούδες μας μεγάλωσαν με τη χρήση του κλύσματος για την θεραπεία μεγάλου αριθμού ασθενειών.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1900 στη Αμερική χρησιμοποιείτο εκτενώς η υδροθεραπεία του παχέως εντέρου.
«Στο παρελθόν, η γνώση του εντέρου ήταν πιο διαδεδομένη και οι άνθρωποι μάθαιναν πώς να φροντίζουν το έντερο. Κάπου στα χρόνια που ακολούθησαν, η σοφία του εντέρου χάθηκε και έγινε κάτι που κανείς δεν ήθελε να μιλήσει πια»
Bernard Jensen DC
Η δημοτικότητα της υδροθεραπείας του παχέως εντέρου έφτασε στο απόγειό της το 1920, 30 και 40 του. Εκείνη την εποχή, ο υδροκαθαρισμός χρησιμοποιήθηκε τακτικά σε χειρουργεία και νοσοκομεία. Αλλά μετά στις επόμενες γενεές η πολύτιμη αυτή θεραπεία μειώθηκε σημαντικά. Η σημερινή έλλειψη της γνώσης σχετικά με αυτό, και άλλες θεραπείες προσωπικής φροντίδας της υγείας, σε συνδυασμό με την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση από την ορθόδοξη ιατρική ότι τέτοιες θεραπείες δεν είναι πλέον χρήσιμες, μπορεί να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη σημερινή κακή κατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
Κατά τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξε μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος. Αυτή η επιστροφή στη χρήση της υδροθεραπείας παχέως εντέρου, έχει ενισχυθεί από την ανάπτυξη εξελιγμένων ασφαλών, ανώδυνων τεχνικών, οι οποίες καθιστούν αυτή τη θεραπεία ακίνδυνη και άνετη.
Το 1908 ο Ρώσος επιστήμονας Elie Metchnikoff έλαβε το βραβείο Νόμπελ για την έρευνα που έκανε για το ανοσοποιητικό σύστημα στην οποία διαπίστωσε ότι οι ασθένειες συμβαίνουν λόγω της συσσώρευσης τοξινών στο έντερο και πρότεινε τον καθαρισμό του παχέως εντέρου.
Λίγο μετά, ο Sir W. Arbuthnot Lane διαπίστωσε ότι το έντερο ήταν η πηγή πολλών προβλημάτων υγείας και ότι οι τοξίνες στο εσωτερικό του ήταν η αιτία όλων των ασθενειών, έγραψε δε το βιβλίο The Prevention of The Diseases Peculiar to Civilization.Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι ο Lane ανέφερε ότι σε όλες τις περιπτώσεις καρκίνου είχε προηγηθεί παρατεταμένη δυσκοιλιότητα.
«Ο μέσος υγιής άνθρωπος έχει 7 έως 25 κιλά περιττώματα στο παχύ έντερο του ανά πάσα στιγμή»
Δρ Bernard Jensen
Το αποχετευτικό σύστημα του σώματος, με την αμέλεια και κατάχρηση γίνεται ένας βόθρος από τις τοξίνες που εξαπλώνονται στο σώμα
Δρ William Hunter
Η αυτοτοξίνωση σημαίνει ότι το σώμα ξανααπορροφά τις δικές του τοξίνες και δηλητηριάζεται . Αυτό μπορεί να συμβεί ξανά και ξανά.
«Η εναπόθεση τοξινών που γίνεται στους ιστούς και τα κύτταρα του σώματος είναι ικανή να πυροδοτήσει μια σειρά από ασθένειες »
Δρ Arthur E. Brawer, ρευματολόγος
No comment yet, add your voice below!