Πολλοί άνθρωποι νοιώθουν άρρωστοι σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής τους, χωρίς ενέργεια ,χωρίς να νοιώθουν χαρά ,να πονούν πότε σε ένα σημείο ,πότε σε άλλο και να πηγαίνουν από τον ένα γιατρό στον άλλο, να κάνουν συνεχώς εξετάσεις χωρίς να τους βρίσκουν τίποτα.Όμως ούτε λένε ψέμματα ,ούτε είναι η ιδέα τους είναι πραγματικά άρρωστοι .Η αιτία βρίσκεται στο ενεργειακό επίπεδο γιαυτό δεν μπορεί να διαγνωστεί με τις εξετάσεις της κλασσικής ιατρικής. Μόνο με το βιοσυντονιστικό μηχάνημα της κβαντικής φυσικής που διαθέτει το ολιστικό κέντρο υγείας “Εν Όλω” μπορεί να βρεθεί η κρυμμένη αιτία!!
Στην εποχή μας ζούμε σε περιβάλλον υπεραφθονίας, με μεγάλο όμως τίμημα στην υγεία μας.
Ζούμε σε ένα μολυσμένο περιβάλλον και καθημερινά αυξάνεται η κατανάλωση των επεξεργασμένων τροφίμων και των χημικών ουσιών. Έτσι λοιπόν, όσο περισσότερο “απολαμβάνουμε” όλα τα καταναλωτικά αγαθά, τόσο υψηλότερο είναι το τίμημα που θα πληρώσουμε με την ίδια την υγεία μας.
Όταν το ποτήρι ξεχειλίσει από τα δηλητήρια!
Η ανθρώπινη υγεία επιβαρύνεται σε μεγάλο βαθμό, καθώς ο άνθρωπος έρχεται αδιάκοπα σε επαφή με χημικά πρόσθετα στα τρόφιμα και στα ποτά, με τοξίνες από το περιβάλλον, με ακτινοβολία, φάρμακα και εντομοκτόνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, λόγω της συσσώρευσης αυτών των τοξικών παραγόντων, παρουσιάζουν αρχικά αντιδράσεις υπερευαισθησίας και χρόνια κόπωσης, οι οποίες μεταγενέστερα εξελίσσονται σε σοβαρές σωματικές βλάβες. Ο δημιουργός έχει δώσει στο σώμα μας την ικανότητα της αυτοίασης για να μειώνει τις αρνητικές επιδράσεις που δέχεται σε μεγάλο βαθμό, όμως όταν “το ποτήρι ξεχειλίσει” ,’όπως συμβαίνει σήμερα,τότε ο οργανισμός μας χάνει την ικανότητα αυτή και αρρωσταίνει.
Τότε την λύση δίνει ο βιοσυντονισμός εφαρμόζοντας τις εξελίξεις της Κβαντομηχανικής και της Βιοφυσικής η οποία βασίζεται στο ότι η ύλη γύρω μας είναι μια τεράστια ποσότητα συγκεντρωμένης-συμπικνωμένης ενέργειας. Αυτή η ενέργεια εκπέμπεται από κάθε ουσία, κάθε κύτταρο, κάθε μέρος του σώματος μας, κάθε ιό, βακτήριο ή ακόμα και από την γύρη των λουλουδιών και έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος ή μια συγκεκριμένη και χαρακτηριστική συχνότητα.
Υγιής επικοινωνία κυττάρων
Ο οργανισμός μας λειτουργεί μόνο αν τα κύτταρά μας επικοινωνούν και ανταλλάσσουν πληροφορίες μεταξύ τους. Είναι αποδεδειγμένο ότι τα κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους με την ταχύτητα του φωτός και οι πληροφορίες μεταδίδονται μέσω ειδικών συχνοτήτων. Σε ένα υγιές σώμα οι πληροφορίες ρέουν ομαλά , έτσι ώστε κάθε κύτταρο και μέρος του σώματος να καταφέρνει να εκπληρώνει την αποστολή του.
Τοξικές παρεμβολές
Οι τοξικές διατροφικές και περιβαλλοντικές ουσίες παρεμποδίζουν την επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων με αποτέλεσμα να είναι η αιτία των διάφορων ασθενειών.Επιβλαβείς ουσίες όπως οι ακτινοβολίες, οι τοξίνες, ιοί, βακτήρια κ.τ.λ παρεμποδίζουν την ενδοκυτταρική επικοινωνία λόγω παρεμβολών διαφορετικών συχνοτήτων. Αυτές οι παρεμβολές παρεμποδίζουν την φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφορες μορφές ανεξήγητων διαταραχών οι οποίες θα δημιουργήσουν ασθένειες
.
Αποκατάσταση της επικοινωνίας
Με το μηχάνημα του βιοσυντονισμού που διαθέτει το κέντρο ολιστικής υγείας “Εν Όλω” σκανάρεται όλο το σώμα ανώδυνα και ακίνδυνα προκειμένου να εντοπίση τις παθολογικές συχνότητες που προκαλούν την ασθένεια( π.χ. παθογόνους μικροοργανισμούς, οδοντιατρικά υλικά, αλλεργιογόνα, αχτινοβολίες κτλ).Όταν εντοπιστεί η αιτία της ασθένειας στέλνεται θεραπευτική συχνότητα ώστε να εξαλειφθεί το αίτιο και να φύγει η βλαβερή συχνότητα που δεν αφήνει τα κύτταρα να επικοινωνίσουν μεταξύ τους
Κατά την διάρκεια της βιοσυντονιστικής θεραπείας, οι βλαβερές ουσίες απελευθερώνονται και αποβάλλονται, με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται ξανά το σύστημα αυτοϊασης του οργανισμού μας.
Γράφει η Τυλλιανάκη Δήμητρα Ομοιοπαθητικός-Βιοσυντονίστρια
Πρόληψη και καταπολέμηση των φθινοπωρινών λοιμώξεων του αναπνευστικού με κβαντική θεραπεία
Γράφει η Ομοιοπαθητικός-Βιοσυντονίστρια MD ΤΥΛΛΙΑΝΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
Με τον ερχομό του φθινόπωρου και το άνοιγμα των σχολείων αρχίζουν οι λοιμώξεις του αναπνευστικού τα κρυολογήματα ,οι αμυγδαλίτιδες , ενώ συχνά επιδεινώνονται τα αλλεργικά συμπτώματα και το βρογχικό άσθμα, λόγω της υγρασίας.
Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού χωρίζονται σε λοιμώξεις του άνω και του κάτω αναπνευστικού συστήματος.
Οι λοιμώξεις του άνω αναπνευστικού αφορούν τη μύτη, τα ιγμόρεια, το φάρυγγα, το λάρυγγα, τις αμυγδαλές, την τραχεία, προκαλώντας αντίστοιχα ρινίτιδα, ιγμορίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα τραχειοβρογχίτιδα. Συχνές λοιμώξεις είναι η γρίπη και το απλό κρυολόγημα.
Το απλό κρυολόγημα εκδηλώνεται με έντονο συνάχι, πονόλαιμο. Σπάνια συνοδεύεται με χαμηλό πυρετό.
Η γρίπη είναι ιογενής λοίμωξη (ιός της Influenza) και εκδηλώνεται με υψηλό πυρετό, ξηρό βήχα, πονοκέφαλο, πόνο στους μύες, έντονη καταβολή ενώ χαρακτηριστική είναι η έλλειψη ρινικής καταρροής..
Οι λοιμώξεις του κάτω αναπνευστικού συστήματος αφορούν τους πνεύμονες. Οι πνευμονίες συνήθως οφείλονται σε βακτηρίδια, πιο σπάνια σε ιούς, μύκητες ή παράσιτα.
Κάθε ιογενής λοίμωξη μπορεί να επιμολυνθεί με μικρόβια. Τότε η ρινική έκκριση ή και το φλέγμα θα γίνουν κιτρινωπά ή πρασινωπά. Ανάλογα με τον παθογόνο παράγοντα ακολουθείται και θεραπεία με αντιβιοτικά, αντι-ιικά, αντιπαρασιτικά και αντιμυκητιακά φάρμακα. Τα προβλήματα όμως είναι ότι για πολλούς ιούς δεν υπάρχει κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και ότι τα αντιβιοτικά προκαλούν παρενέργειες. Η κατάχρηση των αντιβιοτικών έχει οδηγήσει στην εμφάνιση βακτηρίων ανθεκτικών στη δράση των φαρμάκων.
Εκτός από τις λοιμώξεις το φθινόπωρο αυξάνονται οι μύκητες της υγρασίας προκαλώντας την εκδήλωση αλλεργικών συμπτωμάτων όπως η ρινίτιδα, η ιγμορίτιδα, η λαρυγγίτιδα, η βρογχίτιδα, ακόμα και το βρογχικό άσθμα
Υπάρχει λύση για όλα αυτά τα προβλήματα χωρίς τις ανωτέρω παρενέργειες;
Ναι υπάρχει με την ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΒΙΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ
Η κβαντική θεραπεία βασίζεται στην κβαντική θεωρία η οποία προέκυψε από την Κβαντική Φυσική και αναλύει μια νέα αντίληψη του φυσικού σύμπαντος.
Τα πάντα στο σύμπαν είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό. Το ίδιο ισχύει και για εμάς τους ανθρώπους. Όλη η ύλη είναι απλά συμπυκνωμένη ενέργεια
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον τύπο του Αϊνστάιν (Ε=mc2) η ύλη και η ενέργεια εναλλάσσονται.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον καθηγητή Αστροφυσικής Μάνο Δανέζη τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας, μέσα στον οποίο, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, που ονομάζουμε ύλη, διότι οι αισθήσεις μας τα αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου…”.
Όταν αλλάξουμε το ενεργειακό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκονται τα άτομα, τότε αλλάζουμε και τα ίδια τα άτομα. Και εμείς οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι από άτομα. Τα αισθήματα μας μπορεί να επηρεάσουν και να αλλάξουν το ενεργειακό πεδίο μας, με αποτέλεσμα να αλλάζει και η ίδια η υλική πραγματικότητα μας.
Τα πάντα στη ζωή λοιπόν είναι ενέργεια και συμπυκνωμένες ”πληροφορίες”. Αν οι ”πληροφορίες” αυτές στο ενεργειακό μας πεδίο βρίσκονται σε ανισορροπία, τότε δημιουργούνται μπλοκαρίσματα, που μεταφράζονται ως ασθένειες του σώματος και της ψυχής.
Η Κβαντική θεραπεία φέρνει την ισορροπία και την αρμονία στο σύστημα μας. Δηλαδή η κβαντική θεραπεία αλλάζει τις ”πληροφορίες” στο σύστημα μας και στέλνει στον οργανισμό νέες θετικές πληροφορίες, μέσω κβαντικών (ηλεκτρομαγνητικών) συχνοτήτων. Με αυτό τον τρόπο ο οργανισμός μας συντονίζεται (βιοσυντονίζεται), απαλλάσσεται από τα ενεργειακά μπλοκαρίσματα και βρίσκει την ισορροπία του στο σώμα στην ψυχή και στο νου.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Καταρχάς πρέπει να γίνει διάγνωση η οποία γίνεται με το διαγνωστικό μηχάνημα του βιοσυντονισμού και συγκεκριμένα το DIANEL που διαθέτει το κέντρο μας. Η συσκευή αυτή σκανάρει και επεξεργάζεται το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπουν τα όργανα του σώματος μας, τα βαρέα μέταλλα, τα αλλεργιογόνα, και οι διάφοροι μικροοργανισμοί.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
1)Η θεραπεία γίνεται ή με το ίδιο το διαγνωστικό μηχάνημα με την αποστολή στο σώμα μας του ηλεκτρομαγνητικού σήματος, που εκπέμπει ο επιβαρυντικός παράγοντας, μετά τη μετατροπή του σε αμιγώς μαγνητικό και την αντιστροφή της φάσης του. Αυτή η αντιστροφή φάσης του αρχικού σήματος προκαλεί την εξουδετέρωση της επίδρασης του βλαβερού παράγοντα αυτού στον οργανισμό μας και την εξάλειψή του, όπως δείχνει η μαθηματική εξίσωση: 1 + (-1) = 0.
Παράλληλα, ως ολιστική μέθοδος, ο βιοσυντονισμός τονώνει το ανοσοποιητικό, βοηθάει στην αποτοξίνωση του οργανισμού, στη μείωση του στρες, στο ξεμπλοκάρισμα των ενεργειακών κέντρων και καναλιών με στόχο την επανάκτηση της λειτουργίας αυτο-ρύθμισης του οργανισμού.
2)Θεραπεία με τις γεννήτριες συχνοτήτων και με το Plasma του Dr Rife
Αφού έχει γίνει διάγνωση ξέρουμε ότι έχουμε λοίμωξη του αναπνευστικού η οποία οφείλετε πχ σε στρεπτόκοκκο, σε αδενοιό ή σε άλλα μικρόβια . Ξέρουμε την ιδιοσυχνότητα του στρεπτόκοκκου ,του αδενοιού και έτσι με ειδικά πρωτόκολλα τα βομβαρδίζουμε με τις δικές τους συχνότητες μέχρι να σκοτωθούν Δείτε στο παρακάτω βίντεο πως εξολοθρεύονται όλα αυτά τα μικρόβια ,παράσιτα ,βακτηρίδια και ιοί ανώδυνα αποτελεσματικά ,χωρίς παρενέργειες και μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε ηλικία. Τα ποσοστά αποτελεσματικότητας είναι πραγματικά εντυπωσιακά.
Όπως είδατε με την ειδική για κάθε βακτηρίδιο συχνότητα σπάει η κυτταρική τους μεμβράνη σκοτώνονται οι μικροοργανισμοί .Οι τοξίνες των μικροβίων πρέπει να αποβληθούν από τον οργανισμό με ειδικά προγράμματα αποτοξίνωσης λέμφου, αποτοξίνωση ήπατος και νεφρών.
Ο συνδυασμός με άλλες ενεργειακές μεθόδους, όπως με την ομοιοπαθητική, είναι επίσης δυνατός και βοηθάει πάρα πολύ.
Τα υψηλά επίπεδα έκθεσης στα λεγόμενα ως “βαρέα μέταλλα” όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος, το αλουμίνιο και το αρσενικό μπορούν να προκαλέσουν οξεία ή χρόνια τοξικότητα λόγω της βιοσυσσώρευσης.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη στα ζωτικά όργανα ή σε μειωμένη νοητική λειτουργία λόγω βλάβης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Η μακροχρόνια έκθεση μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκές και νευρολογικές εκφυλιστικές διαδικασίες που μιμούνται την νόσο του Aλτσχάϊμερ, την νόσο του Πάρκινσον και της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Μερικά απο τα πιο κοινά προειδοποιητικά σημάδια για την τοξικότητα απο βαρέα μέταλλα είναι τα εξής:
Χρόνια κόπωση
Αυτοάνοσα νοσήματα
Νευρολογικές διαταραχές
Κατάθλιψη
Άνοια
Αϋπνία
Υπέρταση και καρδιολογικά προβλήματα
Προβλήματα στις αρθρώσεις
Προβλήματα στο δέρμα
Προβλήματα στο παχύ έντερο ( δυσκιλιότητα,φουσκώματα,κολίτδα κ.α)
Αλλεργίες
Κρύα πόδια
Προβλήματα στην άμυνα του οργανισμού
Πως γίνεται η αποτοξίνωση από τα βαρέα μέταλλα
Η αποτοξίνωση από τα βαρέα μέταλλα γίνεται με τρεις τρόπους 1)με το φυσικό σύστημα αποτοξίνωσης του σώματος 2) με τη σωστή διατροφή 3) με συμπληρώματα αποτοξίνωσης 4) με βιοσυντονισμό με το γνήσιο μηχάνημα του Dr RIFE.
1)Mε το φυσικό σύστημα αποτοξίνωσης του σώματος
Η γλουταθειόνη
Το ανθρώπινο σώμα έχει ένα δικό του σύστημα για την αφαίρεση του υδράργυρου και των άλλων βαρέων μέταλλων. Η γλουταθειόνη είναι το κύριο σύστημα αποτοξίνωσης του σώματός. Η γλουταθειόνη δεσμεύει τα βαρέα μέταλλα με τη βοήθεια των ενζύμων, αντιοξειδωτικών και πρωτεϊνών μεταφοράς. Το γήρας, η κακή διατροφή και οι τοξικές εκθέσεις από την αφλατοξίνη, το χλωροφόρμιο, το DDT, τα οργανικά νιτρικά άλατα και τηη ακτινοβολία βλάπτουν το σύστημα της γλουταθειόνης. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν συμπληρώματα γλουταθειόνης ή προδρόμων της, κυρίως σε μη λιποσωμικές μορφές ή σε μορφή ενδοφλέβιας έγχυσης, η οποία είναι πολύ ακριβή. Μια πολύ πιο αποτελεσματική στρατηγική είναι η ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων που παράγουν τα ένζυμα και τις πρωτεΐνες μεταφοράς που βοηθούν την γλουταθειόνη να δράσει αποτελεσματικά. Η αποτελεσματική αποτοξίνωση εξαρτάται από μια σειρά αντιδράσεων που δεσμεύουν τις τοξίνες σε μόρια μεταφοράς.
2)Mε σωστή διατροφή
Η διατροφή σας είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την υποστήριξη του συστήματος αποτοξίνωσης του σώματός σας. Στην πραγματικότητα, η διατροφικές βελτιστοποιήσεις στην πρώτη φάση της αποτοξίνωσης, θα πρέπει να διαρκέσουν για δύο έως έξι εβδομάδες πριν από την έναρξη της πλήρους φάσης της αποτοξίνωσης για να προετοιμαστεί ο οργανισμός και να αντέξει το τοξικό φορτίο κατά την διάρκεια της αποτοξίνωσης.
Ο στόχος σας είναι να αφαιρέσετε απ’ την διατροφή σας φλεγμονώδη και αλλεργιογόνα τρόφιμα, όπως τη ζάχαρη , τα επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα και φάστ φούντ. Η διατροφή σας πρέπει να είναι χαμηλή σε υδατάνθρακες, μέτρια σε πρωτεΐνες και πλούσια σε ευεργετικά λιπαρά. Αυτό το είδος της διατροφής προετοιμάζει όχι μόνο το σώμα σας για αποτοξίνωση, αλλά έχει επίσης το πρόσθετο όφελος της βελτίωσης της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και αντιστροφή του διαβήτη τύπου 2. Είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε τον καθαρισμό από τα βαρέα μέταλλα και τις άλλες χημικές ουσίες από το σώμα σας; Αν ναι, τότε ακολουθήστε την παρακάτω δίαιτα αποτοξίνωσης για να απαλλάξετε το σώμα σας από τις τοξίνες.
3) Δίαιτα Αποτοξίνωσης
Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C
Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πούσια σε βιταμίνη C , η οποία έχει αντιοξειδωτική δράση και μειώνει τις βλάβες που προκαλούνται απο την τοξικότητα των βαρέων μετάλλων.
Κόλιαντρο και άλλα πράσινα λαχανικά
Το κόλιαντρο και τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά
Το λάχανο, το σπανάκι και ο μαϊντανός συμβάλουν στην αποτοξίνωση και στην μείωση της συσσώρευσης των βαρέων μετάλλων, όπως ο υδράργυρος, στο σώμα σας.
Το σκόρδο και τα κρεμμύδια
Αυτά τα λαχανικά περιέχουν θείο, το οποίο βοηθάει το συκώτι σας να αποτοξινώσει τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και το αρσενικό.
Νερό
Πίνετε 225 gr νερού ή χυμού λαχανικών κάθε δύο ώρες για να σας βοηθήσει να ξεπλύνετε τις τοξίνες.
Λιναρόσπορος και σπόροι chia.
Περιέχουν ωμέγα 3 λιπαρά οξέα και φυτικές ίνες, τα οποία βοηθούν στην αποτοξίνωση του παχέος εντέρου και στην μείωση της φλεγμονής.
Τοξικά τρόφιμα που πρέπει να αποφεύγονται
Εκτρεφόμενα ψάρια
Μπορεί να περιέχουν τα βαρέα μέταλλα διοξίνες , PCB τα οποία είναι εξαιρετικά τοξικά.
Αλλεργιογόνα τρόφιμα
Αν το σώμα σας παλεύει ενάντια σε κοινά αλλεργιογόνα, δεν θα είναι σε θέση να αποτοξινώσει την δηλητηρίαση απο τα βαρέα μέταλλα.
Μη βιολογικά τρόφιμα
Αυτές οι τροφές αυξάνουν την έκθεση σε χημικές ουσίες και χειροτερεύουν τα συμπτώματα.
Τα τρόφιμα με πρόσθετα
Συμπληρώματα είναι οι χημικές ουσίες επιδεινώνουν τα συμπτώματα τοξικότητας και μειώνουν την ικανότητα του σώματος σας να αποτοξινώσει.
Αλκοόλ
Είναι τοξικό για το σώμα και μπορεί να είναι πιο δύσκολο για το συκώτι σας να επεξεργαστεί άλλες τοξίνες.
Πως να μειώσετε το ποσοστό των βαρέων μετάλλων από το σώμα σας
1. Οδοντιατρικές εργασίες
Τα σφραγίσματα συνήθως γίνονται με ένα αμάλγαμα υδραργύρου, το οποίο μπορεί να σπάσει με τη πάροδο του χρόνου και να διαχέονται ιόντα υδραργύρου στον οργανισμό σας. Εάν έχετε πολλά από αυτά τα σφραγίσματα μιλήστε με τον οδοντίατρό σας για την αντικατάστασή τους με σφραγίσματα ρητίνης αλλά προσοχή η αφαίρεση πρέπει να γίνει με ασφαλή και ειδική μέθοδο προφύλαξης .Ο υδράργυρος απορροφάται από τα μαλλιά ,το δέρμα και μεταφερεται στον εγκέφαλο,στο αίμα ,στους πνεύμονες στο έντερο ,όπως στο κάτωθι σχήμα
2. Εμβόλια χωρίς υδράργυρο
Το συντηρητικό με βάση τον υδράργυρο έχει αφαιρεθεί από τα περισσότερα εμβόλια, παρά ταύτα υπάρχουν ακόμα κάποια που περιέχουν υδράργυρο, όπως τα εμβόλια γρίπης.
3. Ρύπανση
Η ρύπανση στο νερό και τον αέρα, μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή των επιβλαβών βαρέων μετάλλων. Αποστασιοποιηθείτε από βιομηχανικές περιοχές όταν αυτό είναι δυνατό, και προτιμήστε το φιλτραρισμένο πόσιμο νερό.
4. Προσοχή στα παλαιά χρώματα
Τη δεκαετία του 1970, οι βαφές γίνονταν με μόλυβδο. Αν ζείτε ή εργάζεστε σε παλαιές πολυκατοικίες, υπάρχει πιθανότητα να έλθετε σε επαφή με παλαιά στρώματα τα οποία έχουν ως βάση τον μόλυβδο και βρίσκονται κάτω από τα στρώματα του πρόσφατου χρώματος. Αν ανησυχείτε για την έκθεση στο μόλυβδο, επισκεφθείτε τον γιατρό σας, ο οποίος θα σας καθοδηγήσει σε πιο συγκεκριμένες θεραπείες μέταλλο-απεξάρτησης, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο.
Κορυφαία συμπληρώματα αποτοξίνωσης από τα βαρέα μέταλλα
Εκτός από μια υγιεινή διατροφή, τα ακόλουθα συμπληρώματα θα ενισχύσουν και θα στηρίξουν την ικανότητα αποτοξίνωσης του οργανισμού σας:
1. H χλωρέλλα:4-8 ταμπλέτες ημερησίως. Δρα ως φυσικός παράγοντας για την απομάκρυνση των βαρέων μετάλλων. 2. Η βιταμίνη C: 3000 mg ημερησίως κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης. Βοηθά στη μείωση των ελεύθερων ριζών. 3.Κόλιανδρο: έχει βρεθεί ότι απομακρύνει τα βαρέα μέταλλα από του ιστούς των οργάνων και κυρίως 3 από τα πιο βλαβερά: μόλυβδο, υδράργυρο και αλουμίνιο. Με την χρήση κόλιανδρου σε σάλτσες πέστο, σούπες ή απλώς γαρνίρισμα πολλών φαγητών, θα υποβάλλεστε σε συνεχή αποτοξίνωση . Ο συνδυασμός χλωρέλλας και κόλιανδρου ενισχύει την αποτοξίνωση βαρέων μετάλλων και ιδίως του υδραργύρου.Εκτός από τα φαγητά μπορείτε να πάρετε βάμμα κόλιανδρου δύο φορές ημερησίως . 4.Βάμμα γαϊδουράγκαθου: 1 κουταλάκι την ημέρα βοηθά στην αποτοξίνωση του ήπατος. 5.Προβιοτικά: 50 δισεκατομμύρια μονάδες ημερησίως. Βελτιώνει την αποτοξίνωση του εντέρου
4)Με βιοσυντονισμό με το γνήσιο μηχάνημα του Dr RIFE
Υπάρχουν ειδικά πρωτόκολλα στο βιοσυντονιστικό μηχάνημα του Rife τα οποία αποτοξινώνουν από τα βαρέα μέταλλα και παράλληλα βοηθούν τα όργανα ήπαρ,νεφρά, και λεμφικό σύστημα να αποβάλουν τα τοξικά απόβλητα τα οποία δημιουργούνται κατά την διάρκεια της αποτοξίνωσης.Μπορούμε να επιλέξουμε ή τις γεννήτριες συχνοτήτων με τα ειδικά pads ή την εκκένωση πλάσματος ή τους υπέρηχους της μονάδας central. Κατά την διάρκεια της θεραπείας ο θεραπευόμενος κάθεται αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα ή σε κρεβάτι αλλά απαραιτήτως μετά την θεραπεία πρέπει να πιει πολύ νερό για να φύγουν τα τοξικά απόβλητα.
ΑΚΤΙΝΑ ΤΟΥ ΡΕΪΜΟΝΤ ΡΑΪΦ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ,ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΙΩΝ ΚΑΙ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΩΝ!!!
Η μεγαλοφυία του Ρέιμοντ Ράιφ αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία της ιατρικής κοινότητας, όταν στη δεκαετία του 30 κατασκεύασε ένα υπερ-μικροσκόπιο που έκανε αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση των iών μέσα σε ένα οργανισμό, τους οποίους στη συνέχεια κατέστρεφε με τη χρήση μιας εξολοθρευτικής ηλεκτρομαγνητικής ακτίνας!
Ωστόσο, λίγο πριν από την επίσημη ανακοίνωση των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων της μεθόδου του, οι άμεσοι συνεργάτες του άρχισαν να παθαίνουν «ατυχήματα» που κατέστρεψαν τα αρχεία και τα εργαστήρια τους, ενώ ο ίδιος ο Ράιφ πέθανε από μια… «κατά λάθος» θανάσιμη δόση βάλιουμ και αλκοόλ, στο Σαν Ντιέγκο…Παρόλο που η κοινή αίσθηση είναι ότι ο καρκίνος αποτελεί υπόθεση του σύγχρονου ανθρώπου, κυρίως από το ’50 και εξής, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει από πολύ παλιά – ο Ιπποκράτης έχει γράψει γι’ αυτήν. Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς πώς η τόσο εξελιγμένη σύγχρονη επιστήμη δεν κατόρθωσε ακόμα να βρει μια αποτελεσματική και απόλυτη θεραπεία. Μια πρώτη απάντηση είναι ότι πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό από τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις λοιμώξεις και, επομένως, αυτό δυσκολεύει τους ερευνητές επιστήμονες.Κατά καιρούς, ακούγονται διάφορες πολλά υποσχόμενες μέθοδοι θεραπείας, για τις οποίες οι προκαταρκτικές κλινικές έρευνες φέρονται να δίνουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, αυτές ξεχνιούνται (;) γρήγορα, προς όφελος των «κλασικών λύσεων» της χημειοθεραπείας, των ραδιενεργών ακτινοβολιών και της χειρουργικής αφαίρεσης των όγκων.Παρόλα αυτά, τα ποσοστά επιτυχίας των «κλασικών θεραπειών» είναι πολύ χαμηλά. Σύμφωνα με στατιστική του περιοδικού Scientific American (Νοέμβριος 1985), μόλις 2 στους 100 ασθενείς που ακολουθούν αγωγή με χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες θεραπεύονται οριστικά (σχετικές πληροφορίες και στο βιβλίο του Μάριου Δημόπουλου Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Εκδόσεις Εύανδρος).
Άλλη στατιστική μελέτη του Journal of the National Cancer Institute (15 Σεπτεμβρίου 1993) έδειξε ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών εξασφαλίζουν μια σημαντική παράταση ζωής.
Γενικότερα, έχει φανεί ότι ασθενείς που δεν ακολουθούν καμία θεραπεία συχνά ζουν το ίδιο -ή και περισσότερο- από τους ασθενείς που υποβάλλονται στις επισήμως αποδεκτές συμβατικές θεραπείες. Οι ακτινοβολίες Κοβαλτίου (ακτίνες γ) που γίνονται σε ασθενείς είναι τόσο επικίνδυνες, όσο και η ραδιενέργεια που εξεπέμφθη από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι! Εάν ένας υγιής άνθρωπος εκτεθεί σε τέτοιες ακτινοβολίες, μπορεί να εμφανίσει καρκίνο και λευχαιμία. Το οξύμωρο είναι ότι η ραδιενεργός αυτή ακτινοβολία θεωρείται σήμερα το μόνο όπλο κατά του καρκίνου!
Εμπόδια και άγνοια από το Σύστημα
Στο όνομα της «χημειοθεραπείας» οι ασθενείς εκτίθενται σε φοβερά δηλητήρια, τα οποία φέρνουν τεράστια κέρδη στις φαρμακευτικές εταιρίες. Φυσικά, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι και οι ίδιοι οι ιατροί είναι «παγιδευμένοι» σε συγκεκριμένες διαδικασίες και πρακτικές που υπαγορεύει η εκπαίδευση τους και ο Ιατρικός Σύλλογος. Άν η μέθοδος θεραπείας που ακολουθούν είναι εγκεκριμένη, τότε έχουν και την πλήρη κάλυψη του νόμου. Αν όχι, με το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να οδηγηθούν στα δικαστήρια ή και να χάσουν την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος.
Το όλο σύστημα εμποδίζει κάθε τι νέο να γίνει γνωστό και να εφαρμοστεί, αφού θα πρέπει πρώτα να περάσει από κλινικές έρευνες, χρηματοδοτούμενες από φαρμακοβιομηχανίες. Αν μια μέθοδος είναι αποτελεσματική μεν, αλλά ενάντια στα οικονομικά συμφέροντα της εταιρίας, «θάβεται» σε ένα συρτάρι και οι ιατροί εμποδίζονται, μέσω των Ιατρικών Συλ λόγων, από το να την εφαρμόσουν.
Ενα ερώτημα είναι γιατί η Ιατρική Επιστήμη δεν χρησιμοποιεί για την ακτινοβόληση του καρκίνου πιο χαμηλές συχνότητες -από αυτές των ακτινών γ’- που δεν προξενούν καρκινογένεση, ούτε μετάλλαξη στο DNA. Να «κατέβουν», δηλαδή, οι επιστήμονες πιο χαμηλά, στις υπεριώδεις και στις φωτεινές ακτίνες. Κι αν πιστεύουν ότι ούτε αυτές θα έχουν αποτέλεσμα, τότε να κατέβουν ακόμα χαμηλότερα, στις υπέρυθρες (θερμότητα) και στα μικροκύματα ή ακόμα καλύτερα, στη ζώνη των ραδιοφωνικών κυμάτων UHF (3Ghz – 300Mhz), VHF (300Mhz – 30Mbz) και πιο κάτω ακόμα, στα βραχέα (30Mhz), μεσαία (lMhz) και μακρά (100 Khz).
Συνήθως, οι ιατροί στο ερώτημα αυτό σαστίζουν, γιατί δεν έχουν διδαχθεί ποτέ κάτι σχετικό με την ιαματική χρήση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Μετά έρχεται και η εύκολη απάντηση ότι «αν ίσχυε κάτι τέτοιο, η επιστήμη Θα το γνώριζε!». «Βεβαίως το γνωρίζει», λέμε εμείς, «αλλά κάποιοι φροντίζουν να το ξεχάσει!».
Η υπόθεση «Ρέιμοντ Ράιφ»
Η θεραπευτική δράση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είχε εντοπιστεί από τον Ρόγιαλ Ρέιμοντ Ράιφ (Royal Raymond Rife) ήδη από τη δεκαετία του 1930. Πολλές ανα καλύψεις του εξακολουθούν να βρίσκονται και σήμερα σε χρήση σε πολλά πεδία της επιστήμης, όπως η μικροσκοπική οπτική και η βιοχημεία.
Ωστόσο, οι δυο μεγαλύτερες εφευρέσεις του απουσιάζουν από τις ακαδημαϊκές βιβλιογραφίες.
Αρχικά ασχολήθηκε με την κατασκευή ενός υπερ-μικροσκοπίου, το οποίο διέθετε ιδιότητες που ξεπερνούσαν κατά πολύ εκείνες των υπόλοιπων μικροσκοπίων. Σκοπός του ήταν να έχει οπτική επαφή με ιούς εν ζωή (in vivo) σε καλλιέργειες. Σήμερα, στη μικροσκοπική ανάλυση χρησιμοποιού νται τεχνικές που περιέχουν ένα μέρος από τον σχεδιασμό του Ράιφ χρησιμοποιούνται φακοί βυθισμένοι σε λάδι, φωτισμός σκοτεινού πεδίου και υπεριώδες φως, προκειμένου να γίνουν ορατά ορισμένα απειροελάχιστων διαστάσεων αντικείμενα.
Ο Ράιφ ξεκίνησε τις έρευνες του ως παθολόγος ερευνητής, υπο στηρίζοντας ότι για να εξαρθρωθεί μια ασθένεια, θα έπρεπε οι ιατροί να έχουν οπτική επαφή με τον «εχθρό»: «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αποτελεσματικά κάτι που δεν βλέπουμε».
Ο ίδιος επεδίωξε να συντάξει έναν κατάλογο με τους ιούς που ξεπερνούσαν σε θανατηφόρο δράση τους βάκιλους και, για να το πετύχει, χρησιμοποίησε μια αρχαία μέθοδο.
Ένα ιδανικό μεγενθυντικό σύστημα που αποτελούνταν από μια γεωμετρική κατασκευή εξαιρετικής απλότητας: αποκλίνουσες οπτικές ακτίνες μπορούν να μεγενθύνουν ένα αντικείμενο όσες φορές θέλουμε” δεδομένης μιας πολύ ισχυρής πηγής φωτός με αποκλίνουσα δέσμη και μιας ικανής απόστασης για την προβολή της δέσμης αυτής, μπορείς να δεις το αόρατο. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει με την προβολή ενός κινηματογραφικού φιλμ. Η κάθε εικόνα έχει οριζόντια διάσταση 36 χιλιοστά του μέτρου και προβάλλεται στην οθόνη με οριζόντια διάσταση, της τάξης των 15.000 χιλιοστών.
Όσο για την επιφανειακή μεγέθυνση, αυτή αυξάνει γεωμετρικά με το «τετράγωνο» της απόστασης 5x5x400=10.000. Δηλαδή, αν ένα αντικείμενο με διαστάσεις 1 χιλ. μήκος και 1 χιλ. πλάτος μεγεθυνθεί γραμμικά 1000 φορές, θα φαίνεται σαν αντικείμενο διαστάσεων 1×1 μέτρο. Η κάθε πλευρά του μεγεθύνεται 1.000 φορές, αλλά η επι φάνεια του 1.000.000 φορές.
Στην περίπτωση ενός φωτογραφικού φιλμ, η επιφάνεια κάθε ενός καρέ φίλμ έχει επιφάνεια 36×25=900 τετραγωνικά χιλιοστά (πλευρά επί πλευρά). Όταν προβάλλεται στην οθόνη από έναν προβολέα δια φανειών, η οριζόντια πλευρά μπορεί να είναι και 5 μέτρα. Πέντε μέτρα ισούνται με 5.000 χιλιοστά. Η γραμμική μεγέθυνση τότε είναι 5000/36=138,8 φορές. Η επιφάνεια προβολής τότε έχει διαστάσεις 5000 πλάτος και 3470 (25×138,8) χιλιοστά ύψος. Η επιφάνεια της είναι πλευρά επί πλευρά, 5000×3470=17.350.000 τετραγωνικά χιλιοστά. Με λίγα λόγια, μια αρχική επιφάνεια των 900 τετραγ. χιλιοστών έγινε 17.350.000 τετραγ. χιλιοστά. Η επιφανειακή μεγέθυνση είναι 17.350.000/900=19.277 φορές. Όταν, λοιπόν, η γραμμική μεγέθυνση είναι 138,8 φορές, η επιφανειακή είναι 19.277 φορές.
Βεβαίως, το φως εξασθενεί πολύ, σύμφωνα με τον νόμο του τετρα γώνου της απόστασης, γι’ αυτό και χρειάζεται μια ισχυρή πηγή φωτός ή ευαίσθητο «μάτι» -ίσως μια βιντεοκάμερα CCD- απέναντι, ώστε να βλέπει ένα μικρό μέρος της κολοσσιαία μεγενθυμένης εικόνας.
Ο Ράιφ, λοιπόν, στη θέση του φιλμ έβαλε ένα αντικειμενοφόρο γυαλάκι μικροσκοπίου, αξιοποιώντας τα μέσα που διέθετε τη δεκα ετία του 1930. Η φωτεινή πηγή έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, σαν ένα σημείο, από όπου θα εξακοντίζονταν οι φωτει νές ακτίνες. Ωστόσο, είναι ουσιαστικό εδώ να διαχωριστεί η ιδανι κή γεωμετρική σχεδίαση ενός μικροσκοπίου από την πρακτική εφαρμογή: το φως διαδίδεται με εγκάρσια κύματα, γεγονός που δημιουργεί παραμορφώσεις από «κροσσούς συμβολής» στο οπτικό πεδίο, όταν η μεγέθυνση φθάσει να «βλέπει» αντικείμενα που οι διαστάσεις τους είναι συγκρίσιμες με το μήκος κύματος του φωτός. Κατακτώντας τον κόσμο του… αοράτου
Θεωρητικά, στη μεγέθυνση έχει τεθεί ένα όριο από τον φυσικό Έρνστ Άμπυ (Ernst Abby 1840-1905), συνεργάτη του Καρλ Ζέιτς (Carl-Zeiss), γνωστού για τους ποιοτικούς φακούς του. Το όριο αυτό είναι το 1/3 του μήκους κύματος του φωτός με το οποίο γίνεται η παρατήρηση. Το μικρότερο μήκος κύματος έχει το ιώδες, με 0,40 μικρόμετρα (1μ=106m).Το όριο αυτό, από το 1870 και εξής, έγινε κάτι σαν δόγμα για τους σχεδιαστές μικροσκοπίων. Πέρα από το ότι έπρεπε τα μικροσκόπια να είναι μικρά για να χωρούν στις διαστάσεις ενός εργαστηριακού πάγκου, υπήρχε και το όριο της μεγέθυνσης του Άμπυ στις 1600 έως 2500 διαμέτρους, το οποίο περιόριζε και τη δημιουργική φαντασία των επιστημόνων. Έτσι, η ανάπτυξη συμβατικών μικροσκοπίων κατέληξε να είναι ένας κατασκευαστικός εφιάλτης λόγω των οπτικών σφαλμάτων που προέκυπταν, καθώς και της διόρθωσης που απαιτούνταν.
Από τότε, η Ιατρική σημείωσε μια κάμψη στον εν λόγω τομέα, αφού οι ακαδημαϊκοί αναγκάστηκαν να γράφουν τις εργασίες τους χωρίς να έχουν οπτική επαφή με το αντικείμενο της μελέτης τους. Η πραγματική γνώση που βασίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα έδωσε τη θέση της σε αναπόδεικτες υποθέσεις. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις ανεξάρτητων ερευνητών που, ερευνώντας άλλους τομείς της επιστήμης, πετύχαιναν μεγεθύνσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επιτρέπει το θεωρητικό όριο του Άμπυ. Ο Τέσλα, το 1891, κατασκεύασε μια λυχνία κενού, με σημειακή πηγή φωτός ένα κομμάτι άνθρακος (carborundum), το οποίο τοποθετούσε στην άκρη ενός σύρματος που το διήγηρε με σύντομους θετικούς ηλεκτρικούς παλμούς. Τη στιγμή που αστραποβολούσε ο άνθρακας, προβαλλόταν στο γυαλί τής λυχνίας ένα περίπλοκο σχέ διο. Ο ίδιος, τότε, υπέθεσε ότι προβαλλόταν εκεί το κρυσταλλικό πλέγμα του άνθρακα σε απίστευτη μεγέθυνση, από τα φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) που «ψεκάζονταν» προς τα έξω. Την ίδια περίπου τακτική χρησιμοποίησε και ο Max Von Laue, για να απεικονίσει κρυσταλλικές δομές υλικών με ακτίνες Χ..
Και οι δύο αυτές τεχνικές ήταν καλές για υλικά σώματα, αλλά λειτουργούσαν θανατηφόρα πάνω σε βιολογικό υλικό: σκότωναν στη στιγμή τις καλλιέργειες μικροβίων, άρα ήταν και αδύνατον να παρατηρηθούν «εν ζωή» (in vivo).
To 1911, ο ερευνητής Emile Deomoyens ισχυρίστηκε ότι άρχισε να παρατηρεί με το μικροσκόπιο πολύ μικρές κηλίδες να κινούνται ζωηρά, πέρα από το όριο του Άμπυ, μόνο τα μεσημέρια των μηνών Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου. Τότε οι συνεργάτες του ανησύχησαν, αρχίζοντας να αμφιβάλλουν για την πνευματική του υγεία. Ωστόσο, ο Gaston Naessens διαπίστωσε ότι, τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους, το μεσημβρινό φως του ηλίου περιέχει τεράστιες ποσότητες υπεριώδους φωτός, των οποίων το μήκος κύματος είναι σημαντικά μικρότερο του ορατού φάσματος και, άρα, επιτρέπει πράγματι την ενισχυμένη αυτή μεγέθυνση. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει η απορία τού πώς έβλεπε αυτά τα μήκη κύματος, τα οποία είναι πρακτικά αόρατα από το ανθρώπινο μάτι!
Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρία ηλεκτρονικών RCA και ο Zworykin κατασκεύασαν το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που επιτρέπει μεγεθύνσεις της τάξης του 1.000.000′ κι αυτό όμως «έβλεπε» νεκρή ύλη, αφού το δείγμα έπρεπε να είναι σε κενό αέρος, επικαλυμμένο με φιλμ μετάλλου, και να έχει υποστεί βοβαρδισμό ηλε κτρονίων, δηλαδή ραδιενεργό ακτινιβολία β’.
Μόνη ελπίδα ήταν το βαθύ υπεριώδες. Με αυτό τον τρόπο, οι Gradon και Dane του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πέτυχαν ευκρίνεια 6.000 διαμέτρων και μεγέθυνση 50.000 φορές. Ο δρ. Francis Lycas, των εργαστηρίων Τηλεφωνίας Bell (Bell Telephone Lab), το ανέβασε στις 60.000. Οι τρεις αυτοί αύξησαν την ευκρίνεια στο 1/10 του μήκους κύματος, δηλαδή κατά 300%. Το όριο έπεσε στα 0,05 μικρά. Φαίνεται ότι το φως δεν είναι μόνον ό,τι μας λέει η Φυσική… Το υπερ-μικροσκόπιο του Ράιφ
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν του και βασιζόμενος πάνω σ’αυτή την αρχή, ο Ράιφ κατασκευάζει το 1920 μικροσκόπιο προβολής με υπεριώδες φως. Στην προσπάθειά του αυτή βρίσκει ενθου σιώδεις χρηματοδότες τους Timkin και Bridges, οι οποίοι τον ενισχύουν οικονομικά για την κατα σκευή του υπερ-μικροσκοπίου.Σε αυτό εφαρμόζει δύο νέες ιδέες του: Γεμίζει τον σωλήνα του μικροσκοπίου με 22 αλλεπάλλη λα ορθογώνια πρίσματα και, όπου στα συμβατικά μικροσκόπια υπάρχει αέρας, εκείνος τοποθετεί πρίσματα χαλαζία, τα οποία αποτελούν μια στενά δεμένη συστοιχία με τον αντικειμενικό και προ σοφθάλμιο φακό. Με αυτό τον τρόπο, πετυχαίνει παραλληλία των ακτινών του φωτός και μεγάλη φωτεινότητα. Το φως από το αντικείμενο ακο λουθεί 22 ζιγκ-ζαγκ, προτού μεγεθυνθεί από τον προσοφθάλμιο φακό.
Η δεύτερη ιδέα του είναι να φωτίσει τα δείγμα τα του με ισχυρές υπεριώδεις ακτίνες (μαύρο/αόρατο φως), ώστε να φωσφορίσουν και να γίνουν τα ίδια πηγές ορατού και υπεριώδους φωτός. Επιπλέον, «αναμειγνύει» τη δευτερογενή αυτή εκπομπή με την αρχική, με αποτέλεσμα οι δυο δέσμες αόρατου υπεριώδους φωτός να προξενούν δευτερογενείς συχνότητες που βρίσκονται μέσα στο φάσμα του ορατού φωτός, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα διακροτή-ματα δύο ηχητικών πηγών ή με την ετεροδύνωση στα ραδιοφωνικά κύματα. Με τον τρόπο αυτό, ο Ράιφ πετυχαίνει μια καταπληκτική οπτική ευκρίνεια, κατορθώνοντας να δει ιούς όχι μόνο σε νάρκη, αλλά και σε δράση!
Το Μικροσκόπιο του Ράιφ ξεπέρασε το όριο του Αμπυ, φτάνο ντας τις 60.000 μεγεθύνσεις. Σε συνδυασμό με τη μεγέθυνση φωτο γραφιών έφθανε τις 300.000 διαμέτρους, ενώ η ευκρίνεια έφτανε τις 250.000 διαμέτρους του δείγματος.
Σύμφωνα με τους ειδικούς της Οπτικής, τέτοιες μεγεθύνσεις δεν μπορούν να επιτευχθούν με τις γνωστές ιδιότητες του φωτός. Επομένως, το πιθανότερο είναι η διά ταξη του Ράιφ να έκανε χρήση κάποιων άλλων παραμέτρων του φωτός, εκτός των γνωστών οπτικών. Η διαδικασία εστίασης φαίνεται να είναι ραδιονικής φύσης και συσχετίζεται με την πεμπτου σία ή οργόνη ή αιθέρα.
Τα ευρήματα του Ράιφ επιβεβαίωσαν πολλοί ανεξάρτητοι ερευνη τές, όπως ο δρ. Α. Ι. Κένταλ του Northwestern University Medical School.
To 1932, ο Κένταλ μαζί με τον Ράιφ απομονώνουν και φωτο γραφίζουν τον ιό της πολυομυελήτιδος μέσα από ζωντανές καλλιέργειες, στις οποίες εντοπίζουν επίσης στρεπτόκοκκο και τύφο. Τα νέα κοινοποιήθηκαν και επαληθεύτηκαν στο Mayo Foundation από τους Ε. Rosenow και Karl Meyer του Hooper Foundation for Medical Research, στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Το φοβερό νέο ήταν ότι οι βάκιλοι είναι φορείς ιών και το φοβερότερο ότι ήταν αόρατοι στα συμβατικά μικροσκόπια του Καρλ Ζέας, πάνω στα οποία είχαν βασιστεί όλες οι προηγούμενες μελέτες του ιατρικού κόσμου!
Ο Ράιφ παρατήρησε την ύπαρξη ιών σχεδόν παντού. Εξέτασε περί τα 20.000 δείγματα καρκινικού ιστού, όπου εντόπισε βιολετί-κόκκινα στίγματα να κινούνται στο οπτικό του πεδίο, μετά από κινηματογρά φηση διαλειπτικού χρόνου. Φωτογράφιζε, δηλαδή, ένα καρέ ανά λεπτό σε διάρκεια αρκετών ημερών και, ακολούθως, παίζοντας κανονικά την ταινία, οι κινήσεις μιας εβδομάδος συμπτύσσονταν σε λίγα λεπτά, κάνοντας αμέσως αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση.
Τα στίγματα αυτά ήταν παρόντα σε κάθε είδος καρκίνου. Επρόκειτο για ιούς που περνούσαν από κάθε είδους διηθητικό φίλτρο. Η παρατήρηση επιβεβαιώθηκε από τουλάχιστον πενήντα άλλα εργαστήρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν το πρισματικό του μικροσκόπιο. Τελι κά, κατάφεραν να απομονώσουν τον ιό, ο οποίος ονομάστηκε «ΒΧ». Αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο
Ο Ράιφ, λοιπόν, πολτοποιούσε τον καρκινικό ιστό και τον διήθιζε, με αποτέλεσμα το εξερχόμενο υγρό να περιέχει μόνο τους ιούς ΒΧ. Το υγρό αυτό το μετέφεραν με ενέσεις από την καλλιέργεια σε ξενιστές, και από εκεί έκαναν καλλιέργειες με επιτυχία. Η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε, πάντοτε με την ίδια επιτυχία, 104 φορές.
Εντόπισαν τότε μια παραλλαγή του ιού που ήταν υπεύθυνη για τα «σαρκώματα» και την οποία ονόμασαν «BY». Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι οι εν λόγω ιοί πρωτοεμφανίζονται σαν γρίππη και, όταν αδυνατίσει το ανοσοποιητικό σύστημα, αναλαμβάνουν δράση: διεγείρουν τα κύτταρα σε ταχύ πολλαπλασιασμό, ώστε να έχουν διαθέσιμο περισσότερο κυτταρικό υλικό του πυρήνα, όπου και εγκαθίστανται.
Επιπλέον, ο Ράιφ πειραματίστηκε και με τις ραδιενεργές ακτινοβολίες του Ραδίου και Κοβαλτίου 60. Είδε τότε με τρόμο τους ΒΧ και ΒΥ να ευδοκιμούν και να αυξάνονται ταχύτερα από πριν. Παραδόξως, η ιατρική πρακτική προσπαθεί να θεραπεύσει καρκίνους με αυτήν ακριβώς την ακτινοβολία!
Πειραματιζόμενος πάνω σε πρωτόζωα και βακτήρια, σκέφθηκε να εφαρμόσει απότομους και σύντομους ηλεκτρικούς παλμούς, προκειμένου να καταστρέψει την κρυσταλλική δομή των ιών αυτών, όπως είχε κάνει με επιτυχία παλαιότερα ο Τεσλα, το 1917. Χρειαζόταν όμως ένα «φορέα» που θα μετέφερε αυτούς τους παλμούς. Μιμήθηκε τότε την τεχνολογία των ακτινών Ρέντγκεν, με τη διαφορά ότι, αντί κενού μέσα στον καθοδικό σωλήνα, έβαλε μίγμα Υδρογόνου και Ηλίου σε χαμηλή πίεση (70-300 mm Hg). Στο κενό παράγονται επικίνδυνες ακτίνες Χ ηου διαπερνούν τους ιστούς (ακτινογραφίες), ενώ με τα ευγενή αέρια μέσα στον καθοδικό σωλήνα παράγεται ένα όμορφο φως, χωρίς τις «σκληρές» ακτινοβολίες Χ.
Το Υδρογόνο χρησιμοποιούνταν ήδη σε λυχνίες «Θύρατρον» μεγάλης ισχύος, στη βιομηχανία. «Οδήγησε» λοιπόν ο Ράιφ αυτόν τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα, τροφοδοτώντας τον με ισχυρούς ηλεκτροθετικούς παλμούς από μια γεννήτρια ηλεκτρικών σημάτων χαμηλής συχνότητας (λεγομένων λανθασμένα και «ακουστικών» συχνοτήτων 20-20.000 Hz). Ο σωλήνας έλαμψε τότε με ένα απαλό φως.
Στρέφοντας, λοιπόν, τη λάμψη αυτή προς την αντικειμενοφόρο πλάκα του πρισματικού του μικροσκοπίου, κατάφερε να παρατηρήσει την καλλιέργεια όποιου παθογενούς είχε τοποθετήσει εκεί.
Συγχρόνως, είχε αρχίσει να αλλάζει τον ρυθμό επανάληψης (συχνότητα) των παλμών, γυρίζοντας το «κουμπί» της γεννήτριας. Με τον συντονισμό σε συγκεκριμένη συχνότητα επανάληψης, τα εκάστοτε παθογενή μικρόβια εκρηγνύονταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ράιφ! Μετά από διαρκή παρατήρηση, διαπίστωσε ότι κάθε είδος μικροβίου εξοντωνόταν από μια συγκεκριμένη συχνότητα. Βάσει των παρατηρήσεων αυτών, κατασκεύασε στη συνέχεια πίνακες με τις εν λόγω αντιστοιχίες.
Η μέθοδος λειτουργούσε άριστα σε εκτεθειμένα μικρόβια, αλλά όχι όταν αυτά βρίοκονταν μέσα σε κάποιο σώμα/ξενιστή. Σκέφθηκε, λοιπόν, να μεταφέρει τις πολύτιμες συχνότητες που είχε ανακαλύψει με κάποιο «όχημα» μέσα στο σώμα: Πήρε έναν ραδιοφωνικό πομπό μεσαίων κυμάτων Telefunken ισχύος 50 Watt και στη θέση της κεραίας συνέδεσε τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα.
Στην είσοδο του πομπού, αντί για μικρόφωνο και φωνή ή μουσική, έστειλε προενισχυμένους ηλεκτροθετικούς παλμούς της γεννήτριας. Όταν το σύστημα τροφοδοτήθηκε, έδωοε ένα απαλό φως, το οποίο έφερε τη ραδιοσυχνότητα που, με τη σειρά της, ήταν φορέας της χαμηλής συχνότητας των ηλεκτρικών παλμών που σκότωναν τα μικρόβια. Με άλλα λόγια, η «ακουστική»-χαμηλή συχνότητα διαμόρφωνε κατά πλάτος τη ραδιοσυχνότητα. Εκείνη, με τη σειρά της, διαμόρφωνε κατά πλάτος την κατά πολλές τάξεις μεγέθους υψηλότερη συχνότητα του φωτός (TerraHertz-THz).
Παρατήρησε τότε όχι η θανατηφόρος συχνότητα για τους καρκινικούς ιούς ΒΧ και BY ήταν πολύ χαμηλότερη από ό,π περίμενε. Λόγω του μικρού τους μεγέθους, ανέμενε το μήκος κύματος της θανατηφόρου συχνότητας να είναι συγκρίσιμο με το μικρό μέγεθος των ιών, δηλαδή να είναι πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στους βακίλους και σε άλλα μεγαλύτερα παθογενή, άρα και με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα, σύμφωνα με τον νόμο της Κυματικής {Συχνότητα=ταχύτητα φωτός/μήκος κύματος).
Ωστόσο, η πράξη έδειξε ότι αυτοστιγμή, με την επίτευξη του θανατηφόρου συντονισμού σε συχνότητες παραπλήσιες με αυτές των ευμεγεθών παθογενών, το δείγμα των καρκινικών ιών μετατράπηκε σε μια άμορφη φωσφορίζουσα μάζα από κομμάτια ιών. Φάνηκε σαν να υπήρχαν δύο τέτοιοι θανατηφόροι συντονισμοί για κάθε μικροοργανισμό: μία η γνωστή χαμηλή των ηλεκτρικών παλμών και μία στην περιοχή των βραχαίων κυμάτων της φέρουσας συχνότητας.
Οι κατάλογοι του Ράιφ αναφέρουν δύο συχνότητες για κάθε είδος μικροβίου. Για παράδειγμα, στο καρκίνωμα βρήκε 2128 Hz και 11780.000 Ηζ, ενώ στο σάρκωμα 2008 Ηζ, και 11.430.000 Ηζ. Όμως, σύντομα, διαπίστωσε ότι η τιμή της ραδιοσυχνότητας δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτό το συμπεραίνουμε και από το ότι, το 1935, αναφέρει για το καρκίνωμα 2128 Ηζ και 1.604.000 Ηζ, ενώ την επόμενη χρονιά αναφέρει για την ίδια ασθένεια 2128Hz και 20.080 Ηζ μόνον.
Το ίδιο έκανε και για όλες σχεδόν τις υπόλοιπες ασθένειες. Μόνον οι χαμηλές συχνότητες έμεναν απαράλλαχτες – συχνότητες στις οποίες οι ιοί αποδείχτηκε ότι ήταν δύο χιλιάδες φορές ευπαθέστεροι από τα υγιή κύτταρα. Οι αγωγές με παλλόμενη ραδιοσυχνότητα και παλλόμενο φώς τους κατέστρεφαν, ενώ άφηναν ανέπαφο το ανθρώπινο σώμα. Η «Ακτίνα Ράιφ»
Περαιτέρω ανάλυση των ηλεκτροθετικών παλμών φωτός -της «ακτίνας του Ράιφ» όπως ονομάστηκε στο μεταξύ- έδειξε ότι ήταν διεισδυτική, συμπαγής και κατευθυντική. Οι δε παλμοί του φωτός συμπεριφέρονταν περισσότερο σαν ακτίνα, παρά σαν κύμα φωτός. Αυτό θύμιζε το ξεχασμένο εύρημα των Τόμσον και Χιούστον (Thomson, Houston), που τυχαία είχαν ανακαλύψει το 1872, κατά το οποίο μονοπολικοί ηλεκτρικοί παλμοί μεγάλης ισχύος εξέπεμπαν διαμήκεις ακτίνες προς την κατεύθυνση της ροής τους και όχι εγκάρσια/κάθετα κύματα!
Σημειωτέον ότι, για τη σημερινή φυσική επιστήμη, δεν υπάρχουν διαμήκη ηλεκτρομαγνητικά κύματα, παρά μόνο εγκάρσια (Νόμος Biot-Savait). Τέτοιου είδους περιγραφές χαρακτηρίζονται ως «ψευδοεπιστήμη» και βρίσκονται εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας, με ευθύνη αυτών που καθορίζουν παγκοομίως τι θα διδαχθεί και τι όχι… Αυτές, λοιπόν, οι διαμήκεις ακτίνες ή διαμήκη κύματα διαπερνούσαν όλα τα υλικά σώματα, από πέτρα έως και ατσάλι.
Αρχές του 20ού αιώνα, ο Νίκολα Τέσλα «ξανανακάλυψε» το ίδιο φαινόμενο. Δεν επρόκειτο για ραδιοκύματα, αλλά για ηλεκτρικές ακτίνες με «αιθερική» συνιστώσα – κατά την ταπεινή γνώμη τού γράφοντος. Ο Τέσλα μιλούσε για «χιλιοστομετρικές» ακτίνες με βακτηριοκτόνο δράση, την οποία επανειλημμένως είχε επιδείξει.
Ο Ράιφ βρήκε ότι το αποδοτικότερο αέριο για τον καθοδικό σωλήνα του ήταν το ‘Ηλιον. Το φως του έλουζε το πάσχον σημείο ή και ολόκληρο το σώμα. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, δεν ήταν το φως που θεράπευε, αλλά κάτι άλλο, άγνωστο ακόμα και στη σημερινή επιστήμη. Κι αυτό φάνηκε από το ότι καλλιέργειες παθογενών μικροβίων δεν ήταν ασφαλείς πουθενά γύρω από τη συσκευή του Ράιφ!
Ο ίδιος απομάκρυνε τις καλλιέργειες στην άλλη άκρη του εργαστηρίου για να μην τις αγγίζει το φως της ακτίνας του, ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν το ίδιο θανατηφόρα γι’ αυτές. Άρχισε, λοιπόν, να αυξάνει συστηματικά την απόσταση, μέχρι που κατέληξε στο τελικό και απίστευτο πείραμα: Τοποθέτησε καλλιέργειες ιών σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από τη συσκευή του, μέσα σε σφραγισμένα μεταλλικά κιβώτια. Το μέταλλο -που είναι αδιαπέραστο από ηλεκτρομαγνητικά κύματα (κλωβός Faraday) και από το φως- δεν προστάτευσε τους ιούς από την εξολοθρευτική ακτίνα του Ράιφ, η οποία τους κατέστρεφε όπου τους έβρισκε!
Το γεγονός αυτό ήταν μια μεγάλη ιατρική ανακάλυψη. Ολόκληροι πληθυσμοί θα μπορούσαν να απολυμανθούν ή να «εμβολιαστούν» από επιδημίες, χωρίς την καθυστέρηση των μεμονωμένων μαζικών εμβολιασμών. Αρκούσε ένα μηχάνημα να περιφέρεται στην επικράτεια μιας χώρας και να εξολοθρεύει τις επιδημίες από απόσταση -θεραπείες με το γύρισμα ενός διακόπτη!
Ωστόσο, παρουσιάστηκε μια παρενέργεια: τα υπολείμματα των κομματιασμένων ιών και μικροβίων τοξίνωναν το σώμα τού πάσχοντος και έπρεπε να ληφθεί ειδική μέριμνα για αποτοξίνωση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση εξολόθρευσης των καρκινικών ιών ΒΧ και BY, εφάρμοζαν την ακτίνα στους ασθενείς το πολύ 3 λεπτά και μετά άφηναν να περάσουν τρία εικοστετράωρα.Έτσι, έδιναν τον απαραίτητο χρόνο στο σύστημα καθαρισμού του αίματος να αποβάλει τα «πτώματα» των μικροβίων και τις τοξίνες που παρήγαγαν.
Με τον Ράιφ συνεργάστηκαν μεγάλες μορφές της επιστήμης: ο περίφημος εφευρέτης της ηλεκτρονικής ενισχύτριας λυχνίας Λη Ντε Φόρεστ (Lee De Forest) επιμελήθηκε τον σχεδιασμό πολλών τμημάτων της συσκευής του’ ο Κούλιτζ (W. D. Coolidge) της Τζένεραλ Ελέκτρικ τού έστελνε εκατοντάδες σωλήνες ακτινών Χ, στις οποίες ο Ράιφ και οι συνεργάτες του προσέθεταν Υδρογόνο και’Ηλιον.
Το 1934, μάλιστα, ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον (Milbank Johnson), επικεφαλής ιατρικός διευθυντής του Pacific Mutual Life Insurance Company, εγκατέστησε ένα κέντρο καταπολέμησης του καρκίνου στο Scripps Castle του Σαν Ντιέγκο. Εκεί δοκιμάστηκε η μέθοδος του Ράιφ πάνω σε ασθενείς με καρκίνο και φυματίωση.
Εκείνο τον χρόνο έφθασαν στην κλινική 16 καρκινοπαθείς, «καταδικασμένοι» από επιφανείς ογκολόγους, στα πλαίσια μιας ειδικής ιατρικής έρευνας του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια. Σκοπός ήταν να φανεί πόσοι θα κατάφερναν να επιζήσουν, υποβαλλόμενοι στη νέα θεραπεία για 90 ημέρες.
Μετά από συστηματική αγωγή 3 μηνών, κατά την οποία οι 16 ασθενείς δέχονταν 3λεπτες δόσεις διαμορφωμένου φωτός ανά 72 ώρες, οι 14 από αυτούς χαρακτηρίστηκαν ως «θεραπευμένοι» και πήραν εξιτήριο! Οι υπόλοιποι 2 χρειάστηκαν άλλον ένα μήνα αγωγής για να θεραπευτούν.
Η θεραπεία εμφάνισε ποσοστό επιτυχίας 100% και χωρίς να παρουσιαστεί καμία παρενέργεια κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών. Έτσι, ήρθε η επιβεβαίωση της αξιοπιστίας της μεθόδου με όλα τα επιστημονικά κριτήρια – και υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια.
Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο δρ. Τζόνσον να ανοίξει άλλες τρεις κλινικές, στις οποίες εφαρμοζόταν η θεραπευτική μέθοδος της ακτίνας του Ράιφ, θεραπεύοντας από το 1934 έως το 1938 πάρα πολύ κόσμο. Από πολύ νωρίς, οι κλινικές αυτές επανδρώθη καν με επιφανείς επιστήμονες όπως οι Τζέιμς Κους (James Couche), Άρθουρ Γέιλ (Arthur Yale) κ.ά., οι οποίοι αποτέλεσαν μια ισχυρή βάση για την περαιτέρω έρευνα της μεθόδου.
Το 1939, ο δρ. Ράιφ δέχτηκε πρόσκληση από τη Βασιλική Ιατρική Εταιρία (Royal Society of Medicine), η οποία είχε πρόσφατα επιβε βαιώσει τα ευρήματα του που αναφέρθηκαν συνολικά ως «σύστημα της ακτίνας του Ράιφ για τη θεραπεία καρκίνου» στο έντυπο του Ινστι τούτου του Φραγκλίνου από τον δρ. R. Seidel (Journal of the Franklin Institute – τόμος 237, αρ. 2, Φεβρουάριος 1944).
Αμέσως ιδρύθηκε εταιρία που κατασκεύαζε και πωλούσε το σύστημα της ακτίνας του Ράιφ σε διάφορα μοντέλα, με μεγάλες αυθε ντίες της Ιατρικής και έμπειρους νοσοκομειακούς ιατρούς να το δέχονται με μεγάλο ενθουσιασμό, αφού φαινόταν ότι θα εξάρθρωνε όλες τις ασθένειες με το πάτημα ενός κουμπιού. Έτσι, αποτέλεσε αυτόματα ένα σοβαρό ανταγωνιστή των φαρμακολογικών μεθόδων…
Τα αντίποινα
Από εκείνη τη στιγμή, ο Ράιφ και όλοι οι συνεργάτες και υποστηρι κτές του δέχτηκαν οργανωμένη και θανάσιμη επίθεση. Την παραμο νή της συνέντευξης Τύπου, κατά την οποία ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον θα ανακοίνωνε επισήμως στον ιατρικό κόσμο τα καταπληκτικά απο τελέσματα της μεθόδου Ράιφ, οδηγήθηκε σε κλινική για ασήμαντη αιτία, όπου και πέθανε από δηλητηρίαση. Επιπλέον, όλα τα έγγραφα του τα οποία παρουσίαζαν τα αποτελέσματα των μελετών στις κλι νικές που είχε ιδρύσει, έκαναν φτερά!
Το δε τοπικό παράρτημα του Ιατρικού Συλλόγου των ΗΠΑ έστει λε τον Ράιφ να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για απάτη στο Ανώ τατο Δικαστήριο του Σαν Ντιέγκο όπου, παραδόξως, κλάπηκε η τσάντα του με όλα τα στοιχεία απόδειξης και υπεράσπισης του.
Λίγο αργότερα, κάποιος μεγαλομέτοχος του American Medical Association, θησαυροφύλαξ και εκδότης ονόματι Μορίς Φίσμπεϊν (Morris Fishbein), πρότεινε στον Ράιφ να αγοράσει τα δικαιώματα της πνευματικής του ιδιοκτησίας για λογαριασμό τής φαρμακευτικής βιομηχανίας με την οποία συνεργαζόταν. Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και, λίγες μέρες αργότερα, το εργαστήριο του δρ. Ράιφ καταστράφηκε από εμπρησμό!
Επιπλέον, ο δρ. Νέμες (dr. Nemes), ο οποίος είχε επαναλάβει και επιβεβαιώσει την εργασία του Ράιφ, σκοτώθηκε από πυρκαγιά στο δικό του εργαστήριο, η οποία κατέστρεψε όλα τα γραπτά στοιχεία και της δικής του έρευνας. Παρόμοια πυρκαγιά κατέστρεψε και τα εργαστήρια Burnett, τα οποία επίσης είχαν επιβεβαιώσει την ανακάλυψη του Ράιφ.
Ο δρ. Κους εξαναγκάστηκε με απειλές να μην κάνει χρήση της μεθόδου Ράιφ στην κλινική του, την οποία και είχε ιδρύσει γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο δε Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος απείλησε τα μέλη του με αφαίρεση της άδειας εξάσκησης του επαγγέλματος, εάν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν την ακτίνα του Ράιφ. Επιπλέον, με διαταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ανακλήθηκαν όλες οι συσκευές που, στο μεταξύ, είχαν πουληθεί σε διάφορους ιατρούς και νοσοκομεία της χώρας, με ποινή φυλάκισης και προστίμου σε περύπτωση ανυπακοής.
Τελικά, ο μεγαλοεκδότης Φίσμπεϊν φρόντισε να εξαφανίσει το όνομα του Ράιφ από όλες τις παρελθούσες εκδόσεις, ούτως ώστε να μην εμφανίζεται σε καμία επαγγελματική επιθεώρηση (journal) και, έτσι, να μην αποτελέσει σημείο αναφοράς για κανέναν άλλο ιατρικό συντάκτη ή έρευνα. Η πρωτοφανής αυτή -και καθολική- αντιστροφή του κλίματος φάνηκε καθαρά ότι ήταν αποτέλεσμα «πιέσεων» των φαρμακευτικών εταιριών προς κάθε κατεύθυνση.
Μετά την αποσιώπηση: Οι επίγονοι του Ράιφ
Σήμερα, το 2006, η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εξακολουθεί να είναι άγνωστη και δε συσχετίζεται καθόλου με ιούς. Ακόμα, η Ιατρι κή δε δέχεται την ύπαρξη οποιουδήποτε χημικού φαρμάκου που να εξουδετερώνει οριστικά και αμετάκλητα τους ιούς και τον καρκίνο.
Με την εκδήλωση της επίθεσης του ιατρικού κατεστημένου, πολ λοί ειδικευμένοι τεχνικοί και συνεργάτες του Ράιφ πέρασαν τα μεξικανικά σύνορα, μεταφέροντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν να περισώσουν. Οι χειρουργοί Γέιλ και Κους διατήρησαν τις συσκευές τους και, 22 χρόνια αργότερα, ανακοίνωσαν πλήρεις θεραπείες καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο, σε ποσοστό 60% – ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από το 2% της χημειοθεραπείας. Η δε RCA παρουσίασε το ηλεκτρονικό της μικροσκόπιο, παραγκωνίζοντας το Μικροσκόπιο του Ράιφ, με τις μοναδικές του ιδιότητες.
Τη δεκαετία 1960, ο John Crane (τεχνικός-ηλεκτρονικός, συνεργάτης του Ράιφ) προσέγγισε την τεχνική του Ράιφ, εφαρμόζοντας μόνον τις χαμηλές συχνότητες απευθείας στο σώμα: δύο ηλεκτρόδια σε επαφή με το δέρμα οδηγούν το σήμα μιας ηλεκτρονικής γεννήτριας χαμηλών συχνοτήτων στο σώμα του ασθενούς. Οι αναφορές κάνουν λόγο για ικανοποιητικά αποτελέσματα, ωστόσο υποδεέστερα της ακτίνας του Ράιφ.
Γενικότερα, σήμερα υπάρχουν αρκετές εξω-ακαδημαϊκές «αναβιώσεις» της «ακτίνας του Ράιφ» από ιδιώτες, ανάμεσα στις οποίες όμως παρουσιάζεται μια ασυμφωνία ως προς τις συχνότητες που εξουδετερώνουν τις διάφορες ασθένειες. Τέτοιες συσκευές εκπομπής συχνοτήτων υπάρχουν πολλές, οι οποίες εφαρμόζουν οξείς και απότομους τετραγωνικούς παλμούς, προκειμένου να πετύχουν ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων που φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικό στους ασθενείς.
Μία από τις κορυφαίες και ξεχωριστές προσεγγίσεις είναι και η συσκευή papimi του Έλληνα φυσικού Παναγιώτη Παππά, η οποία εφαρμόζει σύντομους παλμούς μαγνητικού πεδίου, με πολύ καλά αποτελέσματα για πολλές παθήσεις.
Επιπλέον, με τη συμβολή του Διαδικτύου υπάρχουν πολλές αναβιώσεις της μεθόδου του Ράιφ.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα, εμφανίζεται στο Διαδίκτυο μια τουλάχιστον κλινική, η Mayo στο Ρότζεστερ της Μινεσότα των ΗΠΑ(http://www.mayoclinic.org/rfatumortreatrst/), όπου εφαρμόζεται ραδιοσυχνότητα αντί ραδιενέργεια Κοβαλτίου 60 -με χαμηλή ισχύ και μέσω καλωδίου, οπότε έχει υποδεέστερα αποτελέσματα εκείνων του Ράιφ.
Η αναβίωση της συσκευής Ράιφ/Μπέαρ, του Τζέιμς Μπέαρ (σχε διαστή και κατόχου της πατέντας της συσκευής) είναι η πλησιέστερη. Με έναν πομπό CB στα 27 MHz οδηγεί μια συστοιχεία με έγχρωμους λαμπτήρες Νέον ή άλλου αερίου.
Στην είσοδο του μικροφώνου, εφαρμόζει το σήμα από μια γεννήτρια συχνοτήτων, στην οποία επιλέγει την κατάλληλη συχνότητα αναλόγως με την ασθένεια που θέλει αντιμετωπήσει. Η συχνότητα των 27 Mhz είναι ελεύθερη για χρήση από τους πολίτες πολλών χωρών – και της Ελλάδος. Χρειάζεται μια ενίσχυση από έναν γραμμικό ενισχυτή, ώστε η ισχύς εξό δου (το CB) από 3W να ανέβει γύρω στα 100W. Ακολούθως, μέσω ενός προσαρμογέα αντιστάσεων, εναρμονίζει την έξοδο του πομπού με το «φορτίο» των λαμπτήρων αερίου, ώστε να υπάρχει μέγιστη μεταφορά ισχύος σε αυτές.
Δηλαδή πρόκειται για έναν ραδιοφωνικό πομπό στη συχνότητα των πολιτών που, αντί για κεραία, στην έξοδο συνδέεται μια λάμπα φωτισμού. Το φως της παράγεται από την ηλεκτρική διέγερση ενός αερίου, συνήθως, ευγενούς.
Τέλος, μια άλλη προσέγγιση, την οποία ακολούθησε και ο γράφων για προσωπικά πειράματα, είναι να χρησιμοποιηθεί μετασχηματιστής υψηλής τάσης αντί για ραδιοπομπό. Ο μετασχηματιστής θα πρέπει να αποκρίνεται ικανοποιητικά και στις υψηλότερες ακουστικές συχνότη τες της τάξης των 5000 Hz. Τέτοιος μετασχηματιστής είναι και ο λεγόμενος «πολλαπλασιαστής» τάσης που υπάρχει σε κάθε αυτοκίνη το και πωλείται ελεύθερα στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων.
Χρησιμοποιώντας το ένα κανάλι από έναν στερεοφωνικό ενισχυτή που τυχόν υπάρχει στο σπίτι ή οποιονδήποτε άλλον ενισχυτή ακουστικών συχνοτήτων από 20W και πάνω, συνδέεται στην έξοδο του ενισχυτή αντί για το ηχείο, το πρωτεύον του μετασχηματιστή υψηλής τάσης. Στο δευτερεύον/έξοδο του μετασχηματιστή συνδέο νται οι λαμπτήρες ευγενών αερίων. Στην είσοδο του ενισχυτή εφαρ μόζεται μια γεννήτρια συχνοτήτων, με την οποία επιλέγουμε τη συχνότητα με την οποία θέλουμε να πειραματιστούμε, σύμφωνα με τον πίνακα του Crane, π.χ. 525 Hz για τη δερματοπάθεια Λεϊσμανίαση Ντονοβάνη. Ο καθένας, έτσι, επιλέγει τη συχνότητα που αντι στοιχεί στον μικροοργανισμό που θα προσπαθήσει να εξοντώσει.
Τέλος, για την Ιστορία, αναφέρουμε το τραγικό τέλος του μεγαλοφυούς Ρέιμοντ Ράιφ, ο οποίος πέθανε το 1971 μόνος και παραγκωνισμένος από μια «κατά λάθος» υπερβολική δόση βάλιουμ και αλκοόλ, στο νοσοκομείο Grossmont του Σαν Ντιέγκο…
Στο επιστημονικό συνέδριο για τις μορφές θεραπείας, που χρηματοδοτήθηκε από την Ακαδημία Παραψυχολογίας και Ιατρικής των ΗΠΑ, ο Δρ Ουίλιαμ Α. Τίλλερ καθηγητής και πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Στάφορντ ανακοίνωσε ότι: «Ο κάθε ζωντανός οργανισμός ή υλικό στοιχείο ακτινοβολεί και απορροφά ενέργεια. Πρόκειται για ένα εκτεταμένο πεδίο δύναμης, που υπάρχει γύρω από όλες τις μορφές ύλης έμψυχες και άψυχες. Ο ανθρώπινος οργανισμός ακτινοβολεί συνεχώς ηλεκτρομαγνητική ενέργεια με την μορφή κυμάτων, λόγω των ηλεκτρικών ταλαντώσεων και των θερμικών κραδασμών του σώματός του. Όσο πιο σύνθετο είναι ένα υλικό σώμα, τόσο πιο σύνθετη είναι και η μορφή των κυμάτων που εκπέμπει».
Ο Αμερικανός παθολόγος ιατρός Δρ Ρίτσαρντ Γκέρμπερ, στο βιβλίο του «Δονητική Ιατρική», αναφέρει ότι ο άνθρωπος έχει το φυσικό σώμα, το αστρικό, το διανοητικό, το αιθερικό και άλλες άγνωστες αιτιώδεις εκφάνσεις του, που καθιστά μοναδική την ανθρώπινη οντότητα.
ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ: Ο γιατρός Δρ Ρίτσαρντ Γκέρμπερ στην «Δονητική Ιατρική» γράφει: «ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από σάρκα και οστά, κύτταρα και πρωτεΐνες. Είναι μια ύπαρξη φωτός στην δυναμική ισορροπία ενός κόσμου ενέργειας, και για αυτό είναι σε θέση να αφομοιώνει την ενέργεια και τις πληροφορίες που δέχεται από τα πιο υψηλά επίπεδα ύπαρξης, που αποστέλλονται με το φως. Ο άνθρωπος είναι μια πολυδιάστατη οντότητα ενέργειας και φωτός σε κβαντικό επίπεδο, είναι τμήμα ενός συμπαντικού δυναμικού συστήματος, με το οποίο βρίσκεται σε συνεχή ισορροπία. Η στερεά φύση του υλικού σώματος είναι μόνο μια παραίσθηση των ατελών αισθήσεων του. Το υλικό σώμα είναι ένα είδος παγωμένου φωτός, και γι’ αυτό έχει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συχνότητας αυτού. Το δονητικό αυτό σώμα του παγωμένου φωτός συνυπάρχει στον ίδιο χώρο με τον συμπαντικό νου σαν κύτταρο αυτού. Ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί, με νοητικές διεργασίες, να ξεπαγώσει το παγωμένο φως και να μεταβληθεί σε φωτεινή σκεπτόμενη οντότητα. Η δονητική ιατρική έχει την δυνατότητα να προσεγγίζει την ασθένεια σαν ενέργεια σε διάφορες συχνότητες μέσω των δονήσεων που παράγουν τα διάφορα όργανα του σώματος και να ανιχνεύει την βιολογική κατάσταση τους με τον εντοπισμό των ενεργειακών διαταραχών που προκαλούν οι ασθένειες. Όλες οι ασθένειες προέρχονται από μια δυσαρμονία ανάμεσα στο νοητικό και στο πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου και στο επίπεδο του παγκόσμιου προτύπου μέσα στο οποίο υπάρχει ζει και κινείται. Η ασθένεια, πριν εκδηλωθεί στο φυσικό σώμα, εμφανίζεται στο αιθερικό, που στηρίζει το φυσικό. Η δυσαρμονία στο αιθερικό σώμα, εάν συνεχίζεται καιρό, θα εμφανίσει ασθένεια στο φυσικό σώμα. Η δονητική ιατρική επιχειρεί να ενσωματώσει την πνευματικότητα του ανθρώπου στην επιστήμη, κάτι που έχει αφεθεί έξω από το ιατρικό πρότυπο. Η εξέταση του σώματος σαν πολυδιάστατο ενεργειακό σύστημα προσεγγίζει και την ψυχή μέσω της μοριακής βιολογίας, καθώς και το πεδίο της μετενσάρκωσης. Βέβαια είναι δύσκολοι τομείς, που δεν τους αποδέχεται το μεγαλύτερο μέρος της ιατρικής κοινότητας». Οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν δεχτεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας βιολογικός υπολογιστής που ρυθμίζει όλους τους βιομοριακούς μηχανισμούς του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος. Εάν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το ενεργειακό πλέγμα που μας περιβάλει, θα μπορούμε να αυτοθεραπεύουμε όλες τις ασθένειες και να φθάσουμε σε ανώτατες νοητικές, πνευματικές, ψυχικές και υπερβατικές σφαίρες και να αγγίξουμε τα όρια της παντοδυναμίας και της αθανασίας.
ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ: Για το αιθερικό σώμα γράφει ο Δρ Ρίτσαρντ Γέρμπερ: «Η κβαντική φυσική δέχεται ότι το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι λεπτό σώμα αντίστοιχο του φυσικού, με τα χαρακτηριστικά ενός ολογράμματος υψηλοτέρων συχνοτήτων. Είναι ένα ολόγραμμα, διαφορετικών συχνοτήτων, του συμπαντικού νου, και περιέχει πληροφορίες σχετικά με την δημιουργία ολόκληρου του κόσμου. Στο αιθερικό σώμα βρίσκονται κωδικοποιημένες πληροφορίες για την δημιουργία της ζωής. Είναι ένας ολογραφικός ενεργειακός τομέας, ένα πρότυπο που φέρνει τις πληροφορίες για την αύξηση, την εξέλιξη και την κατασκευή του φυσικού σώματος. Ενώ τα γονίδια μέσα στο DNA κατευθύνουν τους μοριακούς μηχανισμούς που κυβερνούν την ανάπτυξη των μεμονωμένων κυττάρων, το αιθερικό σώμα καθοδηγεί την πορεία της γενετικής διαδικασίας. Η διαφορά μεταξύ του φυσικού σώματος και του αιθερικού βρίσκεται μόνο στην διαφορετική συχνότητα δόνησης. Τα ενεργειακά κέντρα του σώματος του ανθρώπου λειτουργούν με ενέργεια πολύ υψηλής συχνότητας. Είναι διαστατικές πύλες, ενεργειακές αποθήκες και ενεργειακοί μετασχηματιστές, μέσα στους οποίους γίνεται η επεξεργασία ενέργειας υψηλής παλμικής δόνησης, την οποία διανέμουν στους σημαντικότερους αδένες, τα κέντρα νεύρων και τα όργανα του σώματος, έτσι ώστε να μπορεί αυτή να αφομοιωθεί κατάλληλα από το φυσικό σώμα, ώστε να διατηρεί την ζωτικότητά του. Λόγω των διαφορετικών συχνοτήτων, το φυσικό σώμα και το αιθερικό σώμα συνυπάρχουν στον αυτό χώρο, όπως τα ραδιοφωνικά και τα τηλεοπτικά κύματα, χωρίς το ένα να ενοχλεί το άλλο. Πολλές ασθένειες αρχίζουν πρώτα στο αιθερικό σώμα και αργότερα φανερώνονται στο φυσικό σώμα». Για το αιθερικό σώμα ο Δρ Ουίλιαμ Α. Τίλλερ δήλωσε ότι: «Το αρνητικό διάστημα και ο αρνητικός χρόνος είναι οι περιοχές του αιθερικού σώματος, οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με την ουσία «deltron», η οποία επίσης συνδέει τους αιθερικούς με τους φυσικούς κόσμους».
ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ: Το αστρικό σώμα είναι ένα άλλο λεπτό σώμα, όπως το αιθερικό, υψηλότερης δονητικής συχνότητας από αυτό, με ταχύτητες οι οποίες είναι 1.010 έως 1.020 φορές μεγαλύτερες της ταχύτητας του φωτός, σύμφωνα με την θεωρία του Δρ Ουίλιαμ Τίλλερ! «Kαι στο αστρικό ή συναισθηματικό σώμα υπάρχουν αντίστοιχα ενεργειακά κέντρα, τα οποία συνδέονται το ένα με το άλλο μέσω λεπτών ενεργειακών καναλιών. Το αστρικό σώμα θεωρείται ότι είναι η έδρα των ανθρώπινων συγκινήσεων. Κατά την διάρκεια του ύπνου η ανθρώπινη συνείδηση κινείται στο αστρικό σώμα κάθε νύχτα για τις εξορμήσεις και τις εμπειρίες εκμάθησης στο αστρικό συμπαντικό επίπεδο, καθώς και για τις επισκέψεις της στους τόπους της αστρικής καταγωγής της από τους οποίους προέρχεται. Όλες οι δυσλειτουργίες στο αστρικό σώμα προκαλούνται από τις συναισθηματικές διαταραχές που εξασθενίζουν την ροή της ενέργειας προς τα ενεργειακά κέντρα, με συνέπεια την αδενική δυσαναλογία και την ασθένεια του φυσικού σώματος» (Ρίτσαρντ Γκέρμπερ «Δονιτική Ιατρική»).
Πηγή: «Φως από την Μεγάλη Πυραμίδα», του Γ. Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.
Τότε την λύση δίνει ο βιοσυντονισμός εφαρμόζοντας τις εξελίξεις της Κβαντομηχανικής και της Βιοφυσικής η οποία βασίζεται στο ότι η ύλη γύρω μας είναι μια τεράστια ποσότητα συγκεντρωμένης-συμπικνωμένης ενέργειας. Αυτή η ενέργεια εκπέμπεται από κάθε ουσία, κάθε κύτταρο, κάθε μέρος του σώματος μας, κάθε ιό, βακτήριο ή ακόμα και από την γύρη των λουλουδιών και έχει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος ή μια συγκεκριμένη και χαρακτηριστική συχνότητα.
